Aan mijn Vaders hand

 Mijn Vaders weg is smal en zwaar,
mijn hart bonst van verdriet,
maar in mijn ziel ben 'k blij dat 'k weet:
een fout die maakt Hij niet.

Mijn levensdroom spat ruw uiteen,
mijn hoop neemt langzaam af,
maar toch vertrouw ik op mijn Gids,
die koers houdt met Zijn staf.

Refrein:
'k Zal Hem loven tijdens droogte,
voor de regen prijs ik Hem,
van de zwartste nacht tot de schoonste ochtend,
luist'rend naar Zijn stem.
Ik schuil bij Hem tijdens onheil
als Hij Zijne vleugels spant.
Door 't geloof alleen blijft Hij dicht bij me,
veilig houd ik koers... aan mijn Vaders hand.

De nacht schijnt* zwart en het lijkt net
alsof de dag wegvliedt;
ik klem mij vast, geloof in Hem,
een fout die maakt Hij niet.

Er is zo veel dat ik niet zie,
vertroebeld is mijn zicht;
maar wat gebeurt, 'k vertrouw op Hem,
Hij is 't waarop 'k me richt.

Refrein

Mijn Vaders weg is smal en zwaar,
mijn hart bonst van verdriet,
maar in mijn ziel ben 'k blij dat 'k weet:
een fout die maakt Hij niet.

Als Hij weldra de mist optrekt,
mij helder maakt van geest,
blijkt heel de weg, hoe donker ook:
nooit is Hij fout geweest.

Refrein

Laatste refrein:
'k Zal Hem loven tijdens droogte,
voor de regen prijs ik Hem,
van de zwartste nacht tot de schoonste ochtend,
luist'rend naar Zijn stem.
Ik schuil bij Hem tijdens onheil
als Hij Zijne vleugels spant.
Door 't geloof alleen blijft Hij dicht bij me,
veilig houd ik koers aan mijn Vaders hand.

* "schijnt" zou je kunnen vervangen door "lijkt", maar kan ook gezien worden
in de zin van een zwart licht (mocht het duister kunnen schijnen) en het licht komt erbij,
dan zal het licht altijd winnen. Dat leek me een leuke woordspeling.